گله از یاد رفتگان۱

جانبازان عزیز توقع زیادی ندارند و فقط میخواهند برای آنها احترام قاعل شوند و فرزندان آنها آینده ی خوبی داشته باشند. ولی متاسفانه در جامعه ما اگر فرزند یک جانباز سهمیه کنکور داشت همه به او توهین میکنند که با سهمیه اومدی دانشگاه و خودت لیاقت نداشتی چرا باید این حرفا زده شود. از شما میپرسم آیا یک سهمیه ی نا قابل در مقابل فداکاری های یک جانباز ارزش ندارد؟ آیا یک جانباز شیمیایی که نفسش بالا نمیاید حق این را ندارد که فرزندش دانشگاه خوبی قبول شود یا اینکه شغل خوبی داشته باشد؟ البته نباید زیاد فرقی با بقیه داشته باشد بلکه باید استعدادهایش سنجیده شود. منظور من این است که بهانه های الکی نیاورند که مثلا قدت کوتاه است یا وزنت کم است این بهانه هایی است که امروزه برای استخدام نظام می آورند. آیا یک جانباز آن قدر بی ارزش شده که فرزندش فقط و فقط بخاطر یک سانت قد آینده اش تغییر کند.